Dawno, dawno temu, w cichym, słonecznym lesie, stała sobie przytulna chatka, w której mieszkały trzy niedźwiedzie jako szczęśliwa rodzina. Był Tata Niedźwiedź, który był bardzo duży i silny, Mama Niedźwiedź, która była w sam raz i bardzo miła, oraz Mały Niedźwiedź, który był mały i pełen ciekawości. Każdy niedźwiedź miał swoje specjalne rzeczy w domu: Tata Niedźwiedź miał wielką miskę na owsiankę, Mama Niedźwiedź miała średnią miskę, a Mały Niedźwiedź miał malutką miseczkę. Każdy z nich miał swoje krzesło do siedzenia i swoje łóżko do spania—jedno duże, jedno średnie i jedno małe, tak jak ich miski.

Pewnego jasnego poranka, trzy niedźwiedzie postanowiły przygotować pyszne śniadanie z ciepłej owsianki. Ostrożnie nalały owsiankę do swoich misek, ale była zbyt gorąca, by jeść od razu. Postanowiły więc wybrać się na spacer po lesie, podczas gdy ich śniadanie stygnie. Niedźwiedzie uwielbiały swoje spacery, słuchając śpiewu ptaków i obserwując, jak słońce tańczy przez liście.

Niedaleko, mała dziewczynka o złotych lokach, nazywana Złotowłosą, spacerowała po lesie. Została wysłana przez swoją mamę w małą sprawę, ale łatwo się rozpraszała, podziwiając fruwające motyle i delikatny wietrzyk. Kiedy wędrowała, natknęła się na chatkę niedźwiedzi. Złotowłosa była bardzo ciekawa i zajrzała przez okno. Zobaczyła, że nikogo nie ma w domu, a drzwi były lekko uchylone. Złotowłosa delikatnie pchnęła drzwi i weszła do środka.

Wewnątrz chatki Złotowłosa zobaczyła trzy miski owsianki na stole. Jej brzuszek burczał, bo chodziła już przez dłuższy czas. Spróbowała owsianki z dużej miski, ale była zbyt gorąca. Potem spróbowała owsianki ze średniej miski, ale była zbyt zimna. W końcu spróbowała owsianki z małej miski i była w sam raz—ciepła i pyszna. Złotowłosa tak bardzo jej smakowała, że zjadła wszystko.

Po jedzeniu Złotowłosa poczuła się trochę zmęczona. Rozejrzała się i zobaczyła trzy krzesła przy kominku. Najpierw spróbowała usiąść na dużym krześle, ale było zbyt twarde. Potem spróbowała średniego krzesła, ale było zbyt miękkie. W końcu usiadła na małym krześle, a to było w sam raz. Kołysała się delikatnie na krześle, ale wkrótce, z małym trzaskiem, krzesło się złamało, a Złotowłosa upadła na podłogę. Była zaskoczona, ale szybko wstała i otrzepała się.

Złotowłosa czuła się teraz bardzo senna. Wspięła się po schodach i znalazła trzy łóżka w przytulnej sypialni. Spróbowała dużego łóżka, ale było zbyt wysokie na głowie. Potem spróbowała średniego łóżka, ale było zbyt wysokie u stóp. W końcu spróbowała małego łóżka i było w sam raz—miękkie i wygodne. Złotowłosa wtuliła się w kołdrę i wkrótce zapadła w spokojny sen.

Tymczasem trzy niedźwiedzie skończyły swój spacer i wróciły do domu, gotowe na śniadanie. Kiedy weszły do środka, Tata Niedźwiedź spojrzał na swoją miskę i powiedział swoim głębokim, łagodnym głosem: „Ktoś jadł moją owsiankę.” Mama Niedźwiedź spojrzała na swoją miskę i powiedziała swoim ciepłym, troskliwym głosem: „Ktoś jadł moją owsiankę, też.” Mały Niedźwiedź spojrzał na swoją małą miseczkę i powiedział swoim małym, zaskoczonym głosem: „Ktoś zjadł całą moją owsiankę!”

Niedźwiedzie rozejrzały się po pokoju i zauważyły swoje krzesła. Tata Niedźwiedź zobaczył, że poduszka jego krzesła jest w nieładzie i powiedział: „Ktoś siedział na moim krześle.” Mama Niedźwiedź zobaczyła, że poduszka jej krzesła jest spłaszczona i powiedziała: „Ktoś siedział na moim krześle, też.” Mały Niedźwiedź spojrzał na swoje małe krzesło i powiedział: „Ktoś siedział na moim krześle, i jest złamane!”

Niedźwiedzie były zdezorientowane i postanowiły zajrzeć na górę. W sypialni Tata Niedźwiedź zobaczył, że jego poduszka została przesunięta i powiedział: „Ktoś leżał w moim łóżku.” Mama Niedźwiedź zobaczyła, że jej kołdra jest pomięta i powiedziała: „Ktoś leżał w moim łóżku, też.” Mały Niedźwiedź spojrzał na swoje małe łóżko i zobaczył coś bardzo zaskakującego—tam była Złotowłosa, głęboko śpiąca!

Mały Niedźwiedź powiedział swoim drobnym głosem: „Ktoś leżał w moim łóżku, a oto ona!” Złotowłosa obudziła się i zobaczyła trzy niedźwiedzie stojące przy jej łóżku. Była zaskoczona, ale niedźwiedzie patrzyły na nią łagodnymi oczami. Złotowłosa szybko wstała, czując się trochę zawstydzona, że weszła do ich domu bez pytania. Przeprosiła niedźwiedzie za zjedzenie ich owsianki, siedzenie na ich krzesłach i spanie w ich łóżkach.

Trzy niedźwiedzie słuchały Złotowłosej z życzliwością. Widziały, że nie miała złych zamiarów i była tylko ciekawską małą dziewczynką. Mama Niedźwiedź zaoferowała Złotowłosej ciepły uśmiech i zapytała, czy chciałaby zostać na śniadanie. Złotowłosa skinęła głową, a wszyscy razem zeszli na dół. Niedźwiedzie przygotowały więcej owsianki, a tym razem każdy miał wystarczająco do jedzenia. Złotowłosa podziękowała niedźwiedziom za ich dobroć i obiecała zawsze pukać przed wejściem do czyjegoś domu.

Po śniadaniu Złotowłosa pożegnała się ze swoimi nowymi przyjaciółmi i ruszyła z powrotem przez las, czując się szczęśliwa i wdzięczna za lekcję, którą się nauczyła. Trzy niedźwiedzie machały jej z drzwi swojego domku, ciesząc się, że zyskały nowego przyjaciela w lesie.

Klasyczna bajka o ciekawej dziewczynce, która odkrywa domek w lesie i rzeczy trzech niedźwiedzi.

Złotowłosa i Trzy Misie