Dawno, dawno temu, na słonecznej łące na skraju cichego lasu, mieszkała dobra stara maciora i jej trzy małe prosiaczki. Prosiaczki rosły z dnia na dzień, a wkrótce jedzenia nie wystarczało dla wszystkich. Więc, z delikatnym noskiem i kochanym pożegnaniem, Mama Prosiaczka powiedziała swoim trzem maluchom: „Czas, abyście wyszli w świat i znaleźli swoje własne przygody. Pamiętajcie, aby być grzecznymi i mądrymi, i zawsze dbać o siebie nawzajem.”

Trzy małe prosiaczki przytuliły swoją mamę i wyruszyły wzdłuż krętej ścieżki, każde z radosnym sercem i ciekawym umysłem.

Pierwszy mały prosiaczek, który kochał słońce i miękkie rzeczy, wkrótce spotkał przyjaznego rolnika niosącego wiązkę złotego siana. Mały prosiaczek podbiegł i grzecznie zapytał: „Przepraszam, panie, czy mogę prosić o trochę siana, aby zbudować mój domek?” Rolnik uśmiechnął się na widok dobrych manier prosiaczka i podał mu siano. Mały prosiaczek pracował z radością, pleciony i układając, aż zbudował przytulny domek ze słomy. Osiedlił się w środku, czując się dumny i bezpieczny.

Ale pewnego dnia, wilk z długim nosem i ostrymi oczami przechodził obok. Wciągnął powietrze i poczuł małego prosiaczka w słomianym domku. Wilk zapukał do drzwi i zawołał: „Mały prosiaczku, mały prosiaczku, wpuść mnie!” Mały prosiaczek zajrzał przez dziurkę od klucza i zobaczył wielkie łapy wilka. „Nie, nie, nie! Nie przez włos mojego podbródka!” odpowiedział odważnie.

Wilk zmarszczył brwi i powiedział: „To dmuchnę, i wdmuchnę, i zdmuchnę twój domek!” Wziął głęboki oddech i dmuchnął z całej siły. Słomiany domek runął, a przestraszony mały prosiaczek biegł tak szybko, jak mógł, aż do domu swojego brata.

Drugi mały prosiaczek, który lubił rzeczy kolczaste i mocne, spotkał rolnika niosącego wiązkę patyków. Grzecznie zapytał: „Przepraszam, panie, czy mogę prosić o trochę patyków, aby zbudować mój domek?” Rolnik, zadowolony z manier prosiaczka, dał mu patyki. Mały prosiaczek zbudował solidny domek z patyków, a wkrótce jego brat przybył, zdyszany i zmartwiony. Dwa małe prosiaczki przytuliły się i schowały w domku z patyków.

Ale wilk nie był daleko. Zapukał do drzwi i zawołał: „Małe prosiaczki, małe prosiaczki, wpuśćcie mnie!” Prosiaczki zajrzały przez dziurkę od klucza i zobaczyły wielkie uszy wilka. „Nie, nie, nie! Nie przez włos naszych podbródków!” odpowiedziały razem.

Wilk pokazał zęby i powiedział: „To dmuchnę, i wdmuchnę, i zdmuchnę wasz domek!” Dmuchał i wdmuchiwał, a z wielkim szumem domek z patyków runął. Dwa małe prosiaczki piszczały i biegły tak szybko, jak tylko mogły, aż do domu swojego brata.

Trzeci mały prosiaczek, który był mądry i ostrożny, spotkał budowniczego niosącego ciężki ładunek cegieł. Grzecznie zapytał: „Przepraszam, panie, czy mogę prosić o kilka cegieł, aby zbudować mój domek?” Budowniczy, pod wrażeniem dobrych manier prosiaczka, dał mu cegły. Mały prosiaczek ciężko pracował, układając i dopasowując cegły, aż zbudował mocny, bezpieczny dom. Kiedy jego dwaj bracia przybyli, powitał ich w środku, a razem czuli się bezpiecznie i ciepło.

Wkrótce wilk dotarł do ceglanego domu. Zapukał do drzwi i zawołał: „Małe prosiaczki, małe prosiaczki, wpuście mnie!” Prosiaczki zajrzały przez dziurkę od klucza i zobaczyły wielkie oczy wilka. „Nie, nie, nie! Nie przez włos naszych podbródków!” odpowiedziały.

Wilk warknął: „To dmuchnę, i wdmuchnę, i zdmuchnę wasz domek!” Dmuchał i wdmuchiwał, a w końcu, ceglany dom stał mocno. Wilk próbował raz za razem, ale nie mógł zdmuchnąć domu. W końcu był tak zmęczony, że musiał usiąść i złapać oddech.

Ale wilk też był sprytny. Zawołał: „Małe prosiaczki, wiem, gdzie jest piękne pole z rzepą. Jeśli przyjdziecie ze mną jutro rano, możemy zebrać trochę na obiad.” Trzeci mały prosiaczek podziękował wilkowi za pomysł, ale nie dał się tak łatwo oszukać. Obudził się wcześnie następnego ranka, poszedł na pole, zebrał rzepy i był w domu, jedząc śniadanie, gdy wilk przybył.

Wilk spróbował ponownie, sugerując, aby poszli razem zbierać jabłka z drzewa w Wesołych Ogrodach. Mały prosiaczek zgodził się, ale znów obudził się wyjątkowo wcześnie i już zbierał jabłka, gdy wilk przybył. Wilk próbował go złapać, ale sprytny prosiaczek rzucił jabłko daleko, a podczas gdy wilk gonił za nim, prosiaczek szybko wrócił do domu z koszem jabłek.

Jednak wilk się nie poddawał. Zaprosił małego prosiaczka na jarmark, obiecując specjalny przysmak. Prosiaczek się zgodził, ale poszedł wcześniej, cieszył się jarmarkiem i kupił sobie maselnicę jako prezent. W drodze powrotnej zobaczył wilka wspinającego się na wzgórze. Nie mając gdzie się schować, prosiaczek wdrapał się do maselnicy, która zaczęła toczyć się w dół wzgórza—bum, bum, bum! Wilk był tak zaskoczony toczącą się, piszczącą maselnicą, że uciekł w przerażeniu.

Następnego dnia wilk wrócił, udając przyjacielskiego, ale mały prosiaczek opowiedział mu o maselnicy. Wilk się zdenerwował i postanowił, że zjedzie kominem, aby złapać prosiaczki raz na zawsze.

Jednak sprytny trzeci prosiaczek miał plan. Postawił duży garnek z wodą na ogniu, aby się zagotował. Gdy wilk wdrapał się na dach i zaczął schodzić kominem, mały prosiaczek szybko zdjął pokrywkę. Wilk zjechał w dół i—plusk!—wpadł prosto do gorącej wody! Z piskiem wilk skoczył z powrotem do komina, jego ogon był przypalony, a łapy piekły. Uciekł od ceglanego domu i nigdy więcej nie niepokoił trzech małych prosiaczków.

Trzy małe prosiaczki przytuliły się nawzajem i wiedziały, że w końcu są bezpieczne w swoim mocnym, ceglanym domu, gdzie mogą żyć szczęśliwie i spokojnie, zawsze pamiętając, by być mądrymi, dobrymi i odważnymi.

Klasyczna bajka o trzech świnkach, które budują domy z trawy, patyków i cegieł, aby pokonać Złego Wilka.

Trzy małe świnki