Pewnego razu był przyjazny mały piesek o imieniu Max. Pewnego słonecznego popołudnia Max znalazł smaczną przekąskę—soczystą kość—podczas eksploracji łąki. Był bardzo szczęśliwy! Podniósł kość w pyszczku i ruszył dalej, jego ogon merdał z radości.

Wkrótce Max dotarł do małego drewnianego mostku, który prowadził nad błyszczącym strumieniem. Gdy ostrożnie szedł po moście, zerknął w dół i zobaczył coś zaskakującego w wodzie poniżej. Tam, w delikatnych falach, była odbicie innego psa.

Ten pies wyglądał dokładnie jak Max i, ku zdziwieniu Maxa, również miał kość w pysku. Ale kość w odbiciu wyglądała jeszcze większa i soczystsza niż ta Maxa!

Max pomyślał: „Och, ten pies ma znacznie większą przekąskę niż moja! Może mogę ją mieć też.” Bez namysłu Max otworzył pyszczek, by szczeknąć na drugiego psa i spróbować chwycić większą kość.

Ale gdy tylko to zrobił, jego własna kość wypadła mu z pyszczka i spadła—plump!—do strumienia poniżej. Woda poniosła ją, a Max patrzył, jak zarówno kość, jak i odbicie znikają.

Max poczuł się trochę smutny, ale nauczył się czegoś ważnego: czasami, gdy chcemy więcej niż mamy, możemy stracić to, co już posiadamy.

Od tego dnia Max pamiętał, by być szczęśliwym z własnych wyjątkowych smakołyków i nigdy więcej nie gonił za cieniami. I tak Max ruszył do domu, gotowy na przytulną drzemkę, marząc o nowych przygodach, które miały nadejść.

Klasyczna bajka na dobranoc o małym psie Maxie, który odkrywa wartość przyjaźni i zadowolenia.

Pies i cień

Dawno, dawno temu były dwa małe myszy, które były kuzynami. Jedna mieszkała w ruchliwym, tętniącym życiem miasteczku, a druga w cichej, spokojnej wsi. Pewnego dnia Mysz Miejska postanowiła odwiedzić swojego kuzyna na wsi. Mysz Wiejska była bardzo szczęśliwa, że go zobaczyła! Ciepło przyjęła kuzyna i podzieliła się całym jedzeniem, które miała: fasolą, boczkiem, serem i chlebem. To nie było wykwintne, ale dawała to z miłością.

Mysz Miejska skubnęła jedzenie, ale zmarszczyła nos. „Kuzynie,” powiedziała życzliwie, „jak możesz jeść takie proste jedzenie? W mieście mamy tyle pysznych rzeczy! Dlaczego nie przyjdziesz ze mną i nie zobaczysz, jak wspaniałe może być życie?”

Mysz Wiejska była ciekawa, więc się zgodziła. Wyruszyli do wielkiego miasta, a gdy przyjechali, Mysz Miejska zaprowadziła kuzyna do wspaniałej jadalni. Tam, na stole, były resztki po wspaniałej uczcie: galaretki, ciasta i wszelkiego rodzaju smakołyki. Dwie myszy zaczęły skubnąć z radością.

Ale nagle usłyszały głośne warczenie i szczekanie. „Co to?” zapytała Mysz Wiejska, drżącymi uszami. „Och, to tylko psy z domu,” powiedziała Mysz Miejska. Ale zanim się zorientowały, do pokoju wpadły dwa ogromne psy! Myszy pobiegły tak szybko, jak mogły, aby się schować.

Drżąca Mysz Wiejska powiedziała: „Dziękuję, Kuzynie, ale wolę proste jedzenie w spokoju niż wykwintne jedzenie w strachu.” I z tym wróciła do swojego cichego, przytulnego domu na wsi, gdzie żyła długo i szczęśliwie.

„Lepiej fasola i boczek w spokoju niż ciasta i piwo w strachu.”

Klasyczna bajka o przygodzie, przyjaźni i szczęściu.

Myszka Miejska i Myszka Wiejska

Odkryj ukochaną bajkę z pięknymi ilustracjami, która uczy akceptacji siebie i wewnętrznego piękna.

Brzydkie Kaczątko

Pewnego słonecznego letniego dnia wesoły Konik Polny skakał przez zieloną łąkę, śpiewając słodkie piosenki i ciesząc się ciepłymi promieniami słońca. Tańcząc wesoło, zobaczył małą Mrówkę, która ciężko pracowała, niosąc do swojego mrowiska ciężkie ziarenko kukurydzy.

– Dlaczego nie zatrzymasz się i nie porozmawiasz ze mną? – zawołał Konik Polny. – To taki piękny dzień, by śpiewać i bawić się!

Mrówka uśmiechnęła się życzliwie i powiedziała: – Zbieram jedzenie na zimę. Myślę, że ty też powinieneś to robić.

Konik Polny zaśmiał się i odparł: – Po co martwić się zimą teraz? Dziś jest mnóstwo jedzenia i słońca! Ale Mrówka dalej pracowała, niosąc swoje ziarenko do przytulnego domu.

Gdy w końcu nadeszła zima, łąka była zimna i pusta. Konik Polny nie miał jedzenia i był bardzo głodny. Zobaczył Mrówkę i jej przyjaciół, którzy dzielili się zapasami zgromadzonymi latem.

Wtedy Konik Polny zrozumiał:

Najlepiej jest przygotować się na trudne czasy.

Ponadczasowa bajka z kolorowymi ilustracjami, ucząca dzieci o wartości ciężkiej pracy, przygotowania i nagrody za planowanie z wyprzedzeniem.

Mrówka i Konik Polny

Dawno, dawno temu, w ciepłym, słonecznym lesie, potężny Lew spokojnie drzemał pod cienistym drzewem. Gdy spał, mała Myszka przebiegała obok, bawiąc się i odkrywając. Mała Myszka przypadkowo biegała w górę i w dół po grzbiecie Lwa, łaskocząc jego futro. Lew obudził się z zaskoczeniem! Z delikatną, ale stanowczą łapą, złapał Myszkę i spojrzał na nią wielkimi, ciekawymi oczami.

„O, proszę, wielki Lwie,” pisnęła Myszka, „nie chciałam cię obudzić. Proszę, puść mnie, a obiecuję, że nigdy nie zapomnę twojej dobroci. Może pewnego dnia też mogę ci pomóc!”

Lew zaśmiał się cicho, rozbawiony myślą, że taka mała Myszka mogłaby mu pomóc. Ale był dobrym Lwem, więc uniósł łapę i puścił Myszkę wolno.

Kilka dni później, Lew spacerował po lesie, gdy wpadł w sieć myśliwego. Próbował się uwolnić, ale liny były zbyt mocne. Właśnie wtedy, mała Myszka usłyszała jego ryki i pospieszyła na pomoc. Swoimi małymi ząbkami, Myszka gryźła i gryźła, aż liny pękły.

Lew był wolny! Lew uśmiechnął się i podziękował swojemu małemu przyjacielowi, ucząc się, że nawet najmniejsi przyjaciele mogą być wielkimi pomocnikami.

Klasyczna bajka o przyjaźni i dobroci, ucząca wartości pomagania innym.

Lew i Myszka

Zając chwalił się kiedyś swoją szybkością przed innymi zwierzętami. „Nigdy jeszcze nie zostałem pokonany,” powiedział, „gdy tylko rozwinę pełną prędkość. Wyzwałem każdego z was do wyścigu ze mną.”

Żółw spokojnie odpowiedział: „Akceptuję twoje wyzwanie.”

„To dobry żart,” powiedział Zając; „mógłbym tańczyć wokół ciebie przez cały czas.”

„Zachowaj swoje przechwałki, aż pokonasz,” odpowiedział Żółw. „Czy wyścigujemy?”

Zwierzęta wybrały trasę wyścigu. Zając natychmiast zniknął prawie z oczu, ale wkrótce się zatrzymał i, aby pokazać swoje lekceważenie dla Żółwia, położył się na drzemkę.

Żółw mozolnie szedł dalej i dalej, a gdy Zając obudził się ze snu, zobaczył Żółwia tuż przy mecie i nie zdążył dobiec na czas, aby uratować wyścig. Wtedy Żółw powiedział:

Mozolna praca wygrywa wyścig.

Klasyczna opowieść o przyjaźni, przygodzie i nauce cierpliwości dla dzieci.

Zając i Żółw

Pewnego słonecznego poranka, sprytny Lis spacerował po lesie, gdy dostrzegł Wronę siedzącą wysoko na drzewie. Wrona znalazła pyszny kawałek sera i trzymała go mocno w dziobie. Lisowi zaczęła cieknąć ślinka, gdy patrzył w górę na smakowity przysmak. „Ten ser byłby idealną przekąską,” pomyślał Lis, jego oczy błyszczały figlarnie.

Cicho podszedł do podstawy drzewa i zawołał w swoim najprzyjaźniejszym głosie: „Dzień dobry, Pani Wrono! Jak pięknie wyglądasz dzisiaj! Twoje pióra błyszczą tak jasno, a twoje oczy iskrzą się w słońcu. Nigdy nie widziałem ptaka tak urokliwego jak ty.” Wrona słuchała, czując się całkiem zadowolona z siebie. Lis kontynuował: „Jestem pewien, że twój głos musi być równie wspaniały jak twój wygląd. Czy zaśpiewasz mi piosenkę? Chciałbym usłyszeć twój piękny głos.”

Wrona, pochlebiona miłymi słowami Lisa, uniosła głowę i otworzyła dziob, by zaśpiewać swoją najlepszą piosenkę. Ale gdy tylko to zrobiła, kawałek sera spadł z jej dzioba i wylądował na ziemi, by zostać szybko pochwyconym przez Mistrza Lisa. „To wystarczy,” rzekł. „To wszystko, czego chciałem. W zamian za twój ser dam ci radę na przyszłość —

„Nie ufaj pochlebcą.”

Pochlebca kradnie w ukryciu,
Ofiarę, zarówno Rozum, jak i Majątek.

Ponadczasowa baśń z urokliwymi ilustracjami, idealna dla dzieci.

Zwierzęta

Bajki w kategorii (7)